“Ik doe wel veel, maar zie het niet als mantelzorg en ik doe het uit liefde anders had ik het niet gedaan. Ik kan ook niet niks doen en daarom weten ze me ook te vinden” begint mevrouw De Leeuw uit Wormer te vertellen.

“Zo heb ik tot 5 december voor mijn vriendin met Parkinson gezorgd, zij woonde bij mij aan de overkant. Ik deed daar veel en daardoor kon ze gelukkig lang thuis blijven wonen, dat wilde ze ook. Maar het werd op een gegeven moment gevaarlijk in verband met vallen. Ze is sinds december in het zorgcentrum en is ook erg achteruit gegaan. Ik kwam daar dagelijks en een ochtend per week deed ik huishoudelijk werk zoals de badkamer, bed verschonen. Ik vond het niet erg hoor, het was altijd gezellig.

Een andere mevrouw ken ik al 43 jaar. Ik kwam daar vroeger schoonmaken. Nu doe ik nog geregeld boodschappen of belt ze me op voor de apotheek of als het ’s nachts niet goed gaat. Ik help haar nu met inpakken want ze is nu 87 jaar en gaat binnenkort verhuizen.

Zo heb ik binnenkort dus twee mensen minder om voor te zorgen, ik krijg dan meer tijd om bijvoorbeeld met een vriendin te gaan wandelen maar zit ook te denken aan vrijwilligerswerk maar dan wel dat ik het zelf kan indelen.

Mijn buurman help ik al 20 jaar. Dit is begonnen toen zijn vrouw 20 jaar geleden ziek werd en uiteindelijk is overleden. Dat blijf je dan gewoon doen. Of dit nu allemaal mantelzorg is, weet ik niet hoor. Het zorgen zit nu eenmaal in me en ik vind het leuk om te doen en je hebt een doel in je leven.

Een andere mevrouw uit het dorp komt 1 a 2 keer per week een spelletje bij mij spelen, zij heeft geen andere mensen. Soms blijft ze ook mee eten. Ik vind het leuk om voor iemand te koken en het is gezelliger om met zijn tweeën te eten.

Zo ben ik dus zeker 2,5 dag in de week bezig. Mijn dagen zijn zo wel gevuld. Verder help ik mijn kinderen en ben ik voorzitter van de bewonerscommissie, zit in het bestuur van de overkoepelende huurdersvereniging en de kolfvereniging. Als je niets doet, wordt het ook saai he?

Of ik goed voor mezelf zorg? Oja ik eet goed en pak goed mijn rust. Ik loop bij geen dokter en slik geen pillen en dat wil ik graag zo houden.

Wat ik belangrijk vind is dat andere mensen weten dat ze me kunnen bereiken. Dat geeft ze rust, dat ze weten dat er iemand voor ze is. En als er wat is overdag of ’s nachts dan ga ik er heen als het nodig is.”